سایبان برای اولین بار در تمدن مصر باستان و سوریه استفاده شد. اولین بار از سایه‌بان با نام “حصیرهای بافته یاد می‌کردند و برای مغازه‌ها و خانه‌ها از آن استفاده می‌کردند.
ولاریوم ‏ یکی از سایه‌بان‌های مهم در جهان باستان بود که یک سازۀ بزرگ بود که سایۀ وسیعی ایجاد می کرد و قابلیت جمع شدن هم داشت و در بالای قسمت‌هایی که به منظور نشستن تعبیه شده بود قرار داشت (در کولوسئوم روم). این سیستم که از پارچه‌های کتان با قابلیت ایجاد سایه، چهارچوب‌های الواری، بندگاه‌ها و ریسمان‌های آهنی ساخته شده بود به راحتی می‌توانست روی یک سوم میدان مسابقه و محل‌های استقرار سایه ایجاد کند. یک سوم دیگر توسط دیوارهای بلندی که در اطراف آن قرارداشت، سایه افکنی می‌شد و در نتیجه بیشتر محل‌های نشستن، در بعد از ظهر سایه داشتند. اعتقاد بر این است که از ملوانانی که در ساخت بادبان و بادبان‌بندی مهارت داشتند استفاده شده بودند تا ولاریوم را ساخته، نگهداری کنند و عملیات مربوط به آن را انجام دهند.
سایبان ها امروزه در معماری شهری از جایگاه ویژه ای بر خوردار هستند و نه فقط به عنوان سردرب مغازه ها بلکه در ساختمان و اماکن ممکن است بالای پنجره ، داخل حیاط و باغ به عنوان پارکینگ ماشین ، آلاچیق و یا سالن پیش ساخته ، روی پشت بام به عنوان روف گاردن و انبار و … تعبیه شوند .
سایه سازان مهر گستر