گاهي خستگي، بيماري و

وره‌هاي سني رشد سبب ايجاد لجبازي در کودکان مي‌شود.
جبازي‌هاي کودکان از سنين دو


سالگي با حالت‌هاي نافرماني، لجبازي و مخالفت آغاز مي‌شود، تا آنجا که در منابع روانشناسي از کودکان دو ساله



به عنوان دو ساله‌هاي جنگجو ياد مي‌شود.
از سنين سه تا چهار سالگي حالت خود محوري در کودک ديده مي‌شود و


والدين بايد در اين سنين تا حدودي کودکان را درک کنند، چرا که پافشاري‌هاي کودکان در اين سنين پايه‌هاي اعتماد به


نفس را در آن‌ها بنيان مي‌گذارد و از اين حيث توجه به خواسته‌هاي آن‌ها تا حدي ضروري است.
اين استقلال‌خواهي


کودک سبب مي‌شود که کودک ياد بگيرد در آينده روي پاي خود بايستد، تأکيد کرد: اين حالت بايد کنترل شده باشد، به


اين معنا که مثلا در هنگام خريد کودک بايد والدين گزينه‌هايي را در اختيار کودک بگذارند و از اين طريق قدرت انتخاب او


را محدود کنند.
در صورتي که والدين در هنگام بهانه گيري‌هاي کودک قاطعيت کافي را داشته باشند، اين رفتار در


کودکان کمتر خواهد شد.
کودکان والديني که رفتارهاي غير قابل پيش‌بيني دارند، بهانه گيرتر هستند.
.


در صورتي که لجبازي‌هاي کودکان کنترل نشود اين رفتار به الگوي زندگي آن‌ها در دوران بزرگسالي تبديل


مي‌شود و به افرادي خود محور تبديل مي‌شوند.
اجازه ندهید گريه‌ها و درخواست‌هاي بي دليل کودک به رفتاري


هميشگي تبديل شود.