انواع ارتودنسی کدامند؟
ارتودنسی به جهات گوناگون به چند دسته تقسیم می شود
ارتودنسی ثابت:
رایجترین نوع ارتودنسی مورد استفاده، ارتودنسی ثابت است. از این روش زمانی استفاده می گردد که دقت عملکرد برای پزشک اهمیت داشته باشد. هر چند در این حالت بیمار می‌تواند بطور عادی غذا بخورد، اما باید از مصرف بعضی غذاها و نوشیدنی‌ها در زمان استفاده از ارتودنسی ثابت اجتناب کرد. برای مثال نوشیدنی‌های حاوی کربونات، شیرینی سفت یا تافی از مواردی است که فرد باید از مصرف آن‌ها خودداری کند. افرادی که در فعالیت‌های ورزشی شرکت می‌کنند باید دندانپزشک را در جریان قرار دهند تا در صورت لزوم محافظ‌های لثه خاص برایشان تجویز شود.
رایجترین نوع ارتودنسی ثابت، از براکت استفاده می کند. دندانپزشک بندها را اطراف دندان می بندد، و از آن برای محکم نگهداشته ابزارهای ارتودنسی دیگر در محل خود استفاده می گردد.
از براکت ها برای ایجاد اتصال در جلوی دندان‌های بیمار استفاده می‌شود. سیم‌ها به شکل یک کمان از داخل پلاک‌ رد شده و به بندها محکم بسته می شود. با سفت شدن سیم‌های کمانی، دندان‌های فرد کشیده می‌شوند و بدین صورت به سمت محل صحیح قرارگیری حرکت می‌کنند. بیمار باید ماهی یک بار برای اصلاح وضعیت اورینگ های پلاستیکی به دندانپزشک مراجعه کند. دوره درمان در این حالت می‌تواند برای چند ماه تا چند سال ادامه داشته باشد، اما در مورد این مسئله که درمان ارتودنسی دقیقا چقدر طول می کشد، تنها دندانپزشک پس از بررسی وضعیت بیمار می تواند طول درمان را مشخص کند. کودکان معمولاً ترجیح می‌دهند از اورینگ های ارتودنسی رنگی استفاده کنند، در حالی که بزرگسالان انواع شیشه ای مانند و شفاف را ترجیح می‌دهند.
ارتودنسی متحرک:
از ارتودنسی متحرک دندان برای درمان مشکلات جزئی همچون جلوگیری از مکیدن شست یا اصلاح انحراف کم دندان‌ها استفاده می‌شود. هنگام استفاده از این روش می‌توان لوازم ارتودنسی را برای تمیز کردن پس از غذا خوردن یا برای نخ دندان کشیدن از دهان خارج کرد. در مواردی، ممکن است دندانپزشک به بیمار توصیه کند در هنگام انجام فعالیت‌های مانند نواختن یک ساز بادی یا دوچرخه سواری ارتودنسی متحرک را از دهان خود خارج کند.
ارتودنسی نامرئی:
ارتودنسی نامرئی دندان از مواد پلاستیک شفاف و سخت برای ردیف کردن دندان‌ها استفاده می‌کند. در این رابطه برای بیماران از انواع نسبتاً متفاوتی استفاده می‌شود. هر مجموعه از این ارتودنسی برای دو هفته قبل از جایگزینی آن با مجموعه جدید استفاده می گردد. ارتودنسی نامرئی از پلاستیک شفاف ساخته شده و به همین خاطر تقریباً غیر قابل رویت است. به این ترتیب اطرافیان بیمار اصلا متوجه نمی‌شود که وی از این درمان برای ردیف کردن دندان‌های خود استفاده کرده است. این پلاستیک های شفاف در هر روز باید برای ۲۲ تا ۲۳ ساعت مورد استفاده قرار گیرد تا بهترین نتایج ممکن حاصل شود. این ارتودنسی را می‌توان به راحتی برای غذا خوردن، نوشیدن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دهان خارج کرد. برای استفاده از این روش باید همه دندان‌های دائمی رشد کرده باشد.
مزایای استفاده از درمان به روش ارتودنسی چیست؟
نتایج ارتودنسی و تأثیر بر چهره:اصلاح ناهماهنگی و روی هم قرار نگرفتن دندان‌ها غالباً لبخندی زیباتر و جذاب‌تر را به ارمغان می‌آورد که بدون شک تأثیر بسزایی در افزایش اعتماد به نفس فرد دارد.
پیشگیری از پوسیدگی: ارتودنسی دندان سلامت بیشتر دهان را نیز به دنبال دارد. تمیز کردن دندان‌های کج، پیش آمده، روی هم افتاده یا نامرتب بسیار دشوارتر از مسواک زدن دندان‌هایی صاف و ردیف است. از آنجایی که دندان‌ها خوب تمیز نمی‌شود، پلاک ایجاد می‌شود و در نتیجه فرد به بیماری لثه، پوسیدگی دندان مبتلا می‌شود و حتی دندان خود را از دست می‌دهد. درمان ارتودنسی دندان این عارضه‌ها را اصلاح می‌کند تا راحت‌تر بتوان دندان‌ها را مسواک زد.
پیشگیری از مشکلات ناشی از تراز نبودن دندان‌ها: روی هم نیامدن دندان‌ها می‌تواند در حرکت‌های مربوط به جویدن و صحبت کردن اختلال ایجاد کند و باعث فرسایش غیرطبیعی مینای دندان شود که به نوبه خود انجام درمان‌های زیبایی تجدید کننده پرهزینه‌ای مانند روکش یا اصلاح تاج دندان را ضروری می‌سازد. از این گذشته فک بالا و یا فک پایین نیز دچار مشکل می‌شود. درمان ارتودنسی احتمال بروز این مشکلات را کاهش می‌دهد.