آشنایی کامل با دستگاه اکسیژن ساز (بخش دوم)

[img]https://lh3.googleusercontent.com/proxy/XWhOnsR341Zc-KrVFghtNVb3RZf28EWtLEX5PQe4qJSnp36_VqSyYdJ8PlRrxOtGCaPRTyWhUI1TagHFrJJ_-I60QeAt4N4RciBVXCaEA1s3BpWa4pGV[/img]
همانطور که در مقاله بخش اول آشنایی با دستگاه اکسیژن ساز گفتیم، این دستگاه برای افرادی می باشد که نیاز به اکسیژن دارند. همانطور که گفتیم این دستگاه به طور کلی به دو دسته تقسیم می شود. یکی دسته ی ثابت و دیگری دسته قابل حمل می باشد. در ادامه قرار است شما را با دستگاه اکسیژن ساز دسته قابل حمل آشنا کنیم، پس با ما همراه باشید.
دستگاه اکسیژن‌ ساز‌ قابل حمل:
بهتر است همین ابتدا بدانید که یکی از اصلی ترین تفاوت های دستگاه اکسیژن ساز ثابت با قابل حمل این است که وزن کمتری و همین طور اندازه کوچکتری دارند. این دستگاه ها همانطور که از نامانش پیداست برای راحتی در حمل و نقل، طراحی و تولید شده اند. این دستگاه ها معمولا به صورت پالسی اکسیژن تولید می کنند.
این دستگاه این امکان را می دهد که اکسیژن خروجی را به شکل دستی متناسب با نیاز فرد بیمار به وسیله صفحه کنترلی که بر روی دستگاه نصب شده است، تغییر داد. البته توجه داشته باشید که دستگاه اکسیژن ساز را با توجه به توصیه های پزشک معالج بیمار تهیه کنید تا متناسب با نیاز بیمار باشد و همین طور در استفاده از آن دچار مشکل نشوید. در بازار اکسیژن ساز های متنوعی وجود دارد و شما می توانید به راحتی متناسب با نیاز بیمار خود دستگاه مناسبی را پیدا کنید.
توجه داشته باشید که دستگاه اکسیژن ساز قابل حمل با دستگاه اکسیژن ساز ثابت از لحاظ مکانیزم و عملکرد هیچ تفاوتی ندارند. یعنی هر دوی آن ها یک هدف دارند و آن هم تولید اکسیژن است. تنها تفاوتی که بین آنها وجود دارد، اندازه و وزن و همین طور استفاده از باتری در کنار برق مستقیم می باشد. بهتر است بدانید که دستگاه اکسیژن ساز پرتابل این امکان را دارد که از برق (AC , DC) و باتری‌ها تغذیه کند.
یکی از موارد مهمی که در دستگاه اکسیژن ساز قابل حمل وجود دارد، طول عمر باتری استفاده شده در آن است. برخی از باتری های موجود در آنها می توانند تا 1 ساعت شارژ نگه دارند و برخی دیگر تا 8 ساعت هم توانایی نگه داشتن شارژ را دارند. البته نکته ی دیگری که درباره مدت نگه داری شارژ در باتری این دستگاه وجود دارد، طرز مصرف کاربر می باشد. یعنی میزان ماندگاری شارژ باتری به مصرف کاربر نیز بستگی دارد.
اغلب دستگاه های اکسیژن ساز پرتابل از سیستم خروجی IMPLUSاستفاده می کنند. این سیستم شامل سنسورهایی در درون دستگاه می باشد که دم و بازدم بیما ر را تشخیص می دهد و همین طور در زمان دم، اکسیژن لازم را به بیمار انتقال می دهد و همین طور در زمان بازدم بیمار، مونوکسید کربن را خارج می کند. بنابراین با وجود این سنسور، این دستگاه توانایی صرفه جویی در مصرف انرژی را دارد و تنفس بیمار را نیز راحت تر می کند. بنابراین می توان گفت یکی از ویژگی های مهم این دستگاه، صرفه جویی در انرژی می باشد.
دستگاه های اکسیژن ساز پرتابل در اندازه ها و همین طور ظرفیت های متفاوتی تولید می شوند و در بازار عرضه می گردند. که این اندازه ها در بیماری های گوناگون، متفاوت است. توجه داشته باشید که برای بیمارانی که دارای بیماری های حاد تنفسی مثل آسم حاد و مزمن و همین طور اختلالات غیر حاد تنفسی هستند، دستگاه های با ظرفیت 3 یا 5 لیتر اکسیژن در دقیقه بسیار مطلوب می باشد. و برای بیماران سرطانی و یا افرادی که ریه هایشان به صورت جدی آسیب دیده است و یا ریه ی آنها درگیر بیماری کرونا شده است، دستگاه هایی با ظرفیت 7 الی 10 لیتر در دقیقه پیشنهاد می شود.